Stichter en bezieler van de vakgroep ETEC
Gaston Maggetto werd op 16 maart 1939 geboren te
Bierghes. Na zijn secundair onderwijs studeerde hij
aan de Université Libre de Bruxelles, waar hij in
1962 het diploma van Burgerlijk Werktuigkundig
Elektrotechnisch Ingenieur behaalde. Gaston
Maggetto begon zijn loopbaan als assistent aan de
ULB. Hij voltooide er in 1973 zijn doctoraat. In
dezelfde periode stond de Vrije Universiteit Brussel
in de steigers en werd er gezocht naar een docent
voor het vak Elektrotechniek, of zoals het toen
heette “Elektriciteit en haar toepassingen op de
nijverheid”. Gaston Maggetto aanvaardde de
opdracht. Het betekende voor hem evenwel een
enorme uitdaging. Aan de Vrije Universiteit Brussel werd immers Nederlands
gesproken. Gaston Maggetto leerde snel en op enkele versprekingen na, slaagde
hij erin zijn studenten op een gedreven manier wegwijs te maken in de wereld
van de elektrotechniek. De overstap naar de Vrije Universiteit Brussel betekende
evenwel niet dat hij de ULB de rug toekeerde. Integendeel. Gedurende zijn hele
academische loopbaan is hij diverse onderwijsopdrachten blijven invullen aan de
ULB.
Een wetenschappelijke opleiding vraagt vanzelfsprekend om een
onderzoeksbasis. Die werd gevonden in de vermogenselektronica. Gaston
Maggetto was auteur van een standaardwerk over thyristoren en was op zoek
naar innovatieve toepassingen. We schrijven begin jaren zeventig, de eerste
oliecrisis, het groeiend milieubewustzijn, … Gaston Maggetto zag de potentiële
rol van elektriciteit in het vervoer al zeer vroeg in en nam het visionaire besluit
onderzoek naar elektrisch aangedreven voertuigen te gaan verrichten. Een schot
in de roos. Gaandeweg werd een gereputeerd researchteam uitgebouwd: de
vakgroep ETEC. De vakgroep verkreeg algauw nationaal en internationaal veel
erkenning. Er werd volop onderzoek verricht rond batterijen en laadsystemen en
in 1984 reed een elektrisch voertuig van de vakgroep ETEC van Brussel naar het
EVS-symposium in Parijs. Een rechtstreekse rit van twintig uur, met
tussenladingen onderweg.
Dit experiment gaf de vakgroep op internationaal vlak
een mooi visitekaartje en vormde de basis voor intensieve internationale
samenwerkingen. Het maakte dat professor Maggetto mee aan de wieg stond
van internationale verenigingen als AVERE (Europese vereniging voor elektrisch
aangedreven voertuigen), CITELEC (vereniging van steden met belangstelling
voor elektrische voertuigen) en EPE (Europese vereniging voor
vermogenselektronica). Zo vond de allereerste EPE-conferentie in 1985 plaats
in Brussel en organiseerde Gaston Maggetto ter gelegenheid van de COST302-conferentie
in 1987 de ’12 elektrische uren”, hetgeen hem een vermelding op de
voorpagina van De Standaard opleverde, met als onderschrift bij zijn foto:
Don Quichot! Verschillende ’12-uren’ in andere steden zoals Brugge, Namen,
La Rochelle, Padova, Oxford, Grenoble, 's-Hertogenbosch and Rotterdam volgden,
evenals rondes van Vlaanderen en Brussel met elektrische voertuigen volgden.
Autoconstructeurs maakten prototypes in samenwerking met het ETEC-team.
In 1998 mocht de Vrije
Universiteit Brussel, dankzij de expertise van de ETEC-vakgroep, gastheer
zijn van de vijftiende editie van het prestigieuze Electric Vehicle Symposium.
Het werd, met een tentoonstelling in twee Heizelpaleizen en ruim 1500 bezoekers
uit de sector, de grootste conferentie rond elektrisch aangedreven voertuigen
ooit. Volgend op dit symposium volgde nog een ander groots evenement: de
Transeuropean. Een karavaan van twintig elektrische voertuigen reed van
Brussel naar Monaco en in 2000 van Monaco naar de wereldtentoonstelling in
Hannover. Professor Maggetto was niet alleen de organisator, maar nam ook
zelf actief deel aan deze karavanen, per auto of per fiets.
Al deze acties waren natuurlijk maar een veruiterlijking van de
wetenschappelijke expertise die Gaston Maggetto en zijn onderzoekers inzake
elektrotechniek, vermogenselektronica, elektrisch aangedreven voertuigen,
numerieke elektrochemische technieken en verlichtingstechniek in huis hadden.
Deze wetenschappelijke kennis vond zijn weg in diverse wetenschappelijke
publicaties en tientallen Europese onderzoeksprojecten. Ook de Belgische
federale overheid, het Vlaamse Gewest en het Brussels Hoofdstedelijk
Gewest deden herhaaldelijk een beroep op professor Maggetto voor beleidsondersteunend
onderzoek inzake mobiliteit.
Naast een vooruitstrevend onderzoeker en gedreven docent, nam Gaston
Maggetto ook vele bestuursfuncties waar. Zo was hij van 1975 tot 1978
decaan van de faculteit Ingenieurswetenschappen en stond in die hoedanigheid
in voor de verhuis van de faculteit en de vakgroep naar de nieuwe campus
in Etterbeek. Van 1986 tot 1995 nam Gaston Maggetto het voorzitterschap
van de Koninklijke Belgische vereniging der Elektrotechnici waar. Verder
was hij lid van diverse commissies die zich bogen over de mobiliteitskwestie
en was hij stichtend lid van de Vereniging van Ingenieurs uit de Vrije
Universiteit Brussel.
Collega’s die met Gaston Maggetto samenwerkten, herinneren hem als een
leider en een bezieler. Met zijn groot enthousiasme en gedrevenheid wist hij zijn
studenten en onderzoekers sterk te motiveren. Zowel aan de Vrije Universiteit
Brussel als aan de Université Libre de Bruxelles stond Professor Maggetto
bekend als een zeer charismatisch man met een groot netwerk aan binnen- en
buitenlandse contacten.
Gaston Maggetto overleed na een lange en moedig gedragen ziekte op
9 februari 2007.
De vakgroep ETEC zal de gedachtenis van Prof. Gaston
Maggetto blijvend in ere houden en hij zal voor het team van de vakgroep
kracht en de inspiratie blijven leveren om verder te gaan op de weg
die hij heeft gebaand.
Terug naar boven